.:: Veerle's Herinnering ::.

Dag Zusje,


Lay down
Your sweet and weary head
Night is falling
You've come to journey's end
Sleep now
And dream of the ones who came before
They are calling
From across the distant shore

Why do you weep?
What are these tears upon your face?
Soon you will see
All of your fears will pass away
Safe in my arms
You're only sleeping

What can you see
On the horizon?
Why do the white gulls call?
Across the sea
A pale moon rises
The ships have come to carry you home

And all will turn
To silver glass
A light on the water
All souls pass

Hope fades
Into the world of night
Through shadows falling
Out of memory and time
Don't say: «We have come now to the end»
White shores are calling
You and I will meet again

And you'll be here in my arms
Just sleeping

What can you see
On the horizon?
Why do the white gulls call?
Across the sea
A pale moon rises
The ships have come to carry you home

And all will turn
To silver glass
A light on the water
Grey ships pass
Into the West


Ik mis je, maar dit was geen afscheid.
Slaap zacht!

Uw broertje
Bart

Voor Veerle...

Op een ochtend klopte de mier al vroeg op de deur van de eekhoorn.
'Gezellig,' zei de eekhoorn.
'Maar daar kom ik niet voor,' zei de mier.
'Maar je hebt toch wel zin in wat stroop?'
'Nou ja... een klein beetje dan.'
Met zijn mond vol stroop vertelde de mier waarvoor hij gekomen was.
'We moeten elkaar een tijdje niet zien,' zei hij.
'Waarom niet?' vroeg de eekhoorn verbaasd. Hij vond het juist heel gezellig als de mier zomaar langskwam. Hij had zijn mond vol pap en keek de mier met grote ogen aan.
'Om erachter te komen of we elkaar zullen missen,' zei de mier.
'Missen?'
'Missen. Je weet toch wel wat dat is?'
'Nee,' zei de eekhoorn.
'Missen is iets wat je voelt als iets er niet is.'
'Wat voel je dan?'
'Ja, daar gaat het nou om.'
'Dan zullen we elkaar dus missen,' zei de eekhoorn verdrietig.
'Nee,' zei de mier, 'want we kunnen elkaar ook vergeten.'
'Vergeten! Jou?!' riep de eekhoorn.
'Nou,' zei de mier. 'Schreeuw maar niet zo hard.'
De eekhoorn legde zijn hoofd in zijn handen.
'Ik zal jou nooit vergeten,' zei hij zacht.
(T.Tellegen)

Men zegt dat na regen de zon weer schijnt, dat zelfs het verdriet verdwijnt.
Toch kunnen zelfs de grootste krachten, de pijn niet zomaar verzachten.
Het voelt alsof enkel wij kunnen verstaan, hoe het voelt om zonder jou te moeten verdergaan...
We gaan je missen, ik ga je missen X

Veerle ,

Je vriendschap zat in kleine dingen
die je niet tot wederdienst dwingen.
Je vriendschap was in mijn leven,
vreugde en verdriet meebeleven.
Je vriendschap was niets vragen,
maar gewoon helpen dragen.
Je vriendschap was gauw even bellen
om laatste nieuwtjes te vertellen.
Je vriendschap was durven tonen
welke gevoelens er in je wonen.
Je vriendschap was delen in mijn geluk
en dan bidden "Ga toch nooit stuk."
Je vriendschap was een kostbaar kleinood,
dat met je meeging tot in de dood.
En toen ik je vriendschap had gevonden,
legde het een pleister op vele wonden.
Daarom was het fijn
een goede vriend te zijn.

Veerle, ik hou van jou

STEF

Veerle,

Bart zal je hierboven goed ontvangen. Maak je niet te ongerust, ik zal hier beneden wel voor Tom zorgen. Het is zeker geen afscheid, we zien elkaar zeker terug...